Kwas foliowy - kwas pteroiloglutaminowy, witamina B9.
Niedobór kwasu foliowego powoduje zahamowanie procesu krwiotwórczego w szpiku.
Kwas foliowy odkryto na przełomie lat 30 i 40-tych XX wieku. Poszukiwano składnika drożdży o właściwościach leczniczych. 1935 roku uczeni Wills i Stewart przeprowadzali eksperyment polegający na wywoływaniu niedokrwistości u małp. Okazało się, że po podaniu autolizowanych drożdży niedokrwistość ustąpiła. Natomiast badacze Stockstad i Mauming wykazali, iż kurczęta do swojego wzrostu potrzebują nieznanego czynnika -nazwali go faktorem U. Był on składnikiem drożdży, otrąb i lucerny. W 1946 roku Mitchell, Shaumell i Wiliams otrzymali ze szpinaku związek, któremu dali nazwę kwasu foliowego (z jęz. łacińskiego folium znaczy liść). W 1946 roku Augier zsyntetyzował kwas pteroiloglutaminowy.
Kwas foliowy jest substancją jasno żółtą rozpuszczalną w wodzie. Pod wpływem podwyższonej temperatury i światła słonecznego bardzo łatwo rozpada się. Nawet zwykłe metody obróbki kulinarnej produktów zawierających kwas foliowy powodują duże obniżenie jego poziomu.
Kwas foliowy warunkuje prawidłowe procesy metaboliczne (np. aminokwasu homocysteiny). Zapobiega powstawaniu wad cewy nerwowej u płodu, współuczestniczy z witaminą B12 w regulacji tworzenia oraz dojrzewania czerwonych krwinek, usprawnia funkcjonowanie układu pokarmowego, znacznie zmniejsza ryzyko rozwoju nowotworów, jak np. nowotworu szyjki macicy, jelita grubego czy żołądka.
Skutkiem niedoboru kwasu foliowego jest niedokrwistość megaloblastyczna, częste biegunki, uczucie przemęczenia oraz kłopoty z koncentracją. Częstym objawem niedoboru są stany niepokoju i lęku jak również depresja, drażliwość, bezsenność, roztargnienie oraz problemy z pamięcią.
Spożywając dziennie np.15 mg kwasu foliowego możemy nabawić się zaburzeń układu nerwowego i pokarmowego, alergicznych odczynów skórnych, natomiast w dawce 0,4 mg nie ma skutków ubocznych, można nawet stosować powyższe dawki przez wiele lat.
Niedobór kwasu foliowego powoduje zahamowanie procesu krwiotwórczego w szpiku.
Kwas foliowy odkryto na przełomie lat 30 i 40-tych XX wieku. Poszukiwano składnika drożdży o właściwościach leczniczych. 1935 roku uczeni Wills i Stewart przeprowadzali eksperyment polegający na wywoływaniu niedokrwistości u małp. Okazało się, że po podaniu autolizowanych drożdży niedokrwistość ustąpiła. Natomiast badacze Stockstad i Mauming wykazali, iż kurczęta do swojego wzrostu potrzebują nieznanego czynnika -nazwali go faktorem U. Był on składnikiem drożdży, otrąb i lucerny. W 1946 roku Mitchell, Shaumell i Wiliams otrzymali ze szpinaku związek, któremu dali nazwę kwasu foliowego (z jęz. łacińskiego folium znaczy liść). W 1946 roku Augier zsyntetyzował kwas pteroiloglutaminowy.
Kwas foliowy jest substancją jasno żółtą rozpuszczalną w wodzie. Pod wpływem podwyższonej temperatury i światła słonecznego bardzo łatwo rozpada się. Nawet zwykłe metody obróbki kulinarnej produktów zawierających kwas foliowy powodują duże obniżenie jego poziomu.
Kwas foliowy warunkuje prawidłowe procesy metaboliczne (np. aminokwasu homocysteiny). Zapobiega powstawaniu wad cewy nerwowej u płodu, współuczestniczy z witaminą B12 w regulacji tworzenia oraz dojrzewania czerwonych krwinek, usprawnia funkcjonowanie układu pokarmowego, znacznie zmniejsza ryzyko rozwoju nowotworów, jak np. nowotworu szyjki macicy, jelita grubego czy żołądka.
Skutkiem niedoboru kwasu foliowego jest niedokrwistość megaloblastyczna, częste biegunki, uczucie przemęczenia oraz kłopoty z koncentracją. Częstym objawem niedoboru są stany niepokoju i lęku jak również depresja, drażliwość, bezsenność, roztargnienie oraz problemy z pamięcią.
Spożywając dziennie np.15 mg kwasu foliowego możemy nabawić się zaburzeń układu nerwowego i pokarmowego, alergicznych odczynów skórnych, natomiast w dawce 0,4 mg nie ma skutków ubocznych, można nawet stosować powyższe dawki przez wiele lat.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz